Son mesaj - Gönderen: Recep Ergin - Salı, 01 Kasım 2011 23:40
Sitemizin yeni hali www.gumushane.gen.tr/v2 adresinde test edilmektedir. Lütfen belirli aralıklarla ziyaret ederek, yaşadığınız aksaklıkları ve önerilerinizi admin@gumushane.gen.tr adresinden veya buradaki formdan bize bildirin.
Çiçeği burnunda ki Gümüşhane Üniversitesi kuruldu kurulmasına da gün geçmiyor ki sıkıntılarımız ayyuka çıkmasın. Geçen günlerde Cumhuriyet Caddesi'nden yürürken kaldırımda dört bayan öğrencinin ikisinin sağ üst tarafa, diğer ikisinin de sol üst tarafa apartman dairelerine baktıkları dikkatimi cezp etti. Kızların yüzlerinde ki yorgunluk ve bıkkınlığın izlerinin fotoğrafını görmemek mümkün değil. Derken içlerinden biri yere çömeldi ve hıçkırıklarla ağlamaya başladı. Diğer arkadaşları onu teselli ederken o kız öğrenci tamamen sinirleri boşalmış, hem ağlıyor ve hem de yüksek sesle bir yerlere mesajlar yolluyordu.
"Allah'ım! Neden ev bulamıyoruz. Yoruldum, bittim artık. Allah kahretsin! Evime geri dönmek istiyorum."
Evet, sevgili Gümüşhaneli hemşerilerim. Sizleri bilemem ama ben ta en başından Gümüşhane Üniversitesi'nin açılma aşamasında; bu şehir bu yapısı ile bu üniversiteyi kaldıramaz diye yüksek harflerle düşünüyordum. Neden mi çünkü altyapısı, sosyal ve kültürel yapısı, cadde ve sokakları, barınma imkânları, sineması, kütüphanesi, tiyatrosu, esnafı, ev sahibi ve daha birçok objesi ile Gümüşhane, üniversite için bir iki numara büyük gelmekteydi.
Öte yandan yanlış anlaşılmasın ama şehre ilk defa gelenler buranın bir şehirden çok kasaba olduğu üzerinde fikir beyan etmekteler. Elbette tarihin bu muhteşem şehri bu değildi. Gümüşhane'nin o asil yapısı tarumar oldu. Bağları ve bahçelerini hazan yeline verdik. Yeşilleri bir bir kooperatiflere tek ettik. Ucube bir şehir kaldı bize arta kalan. Güzel insanlar güzel atlara binerek güzel beldelere seyahat ettiler. Kalanlar ise şehrin bu yapısına gözyaşı dökseler ne fayda.
Evet, Ey Gümüşhaneli Hemşerilerim. Ben bu duruma boş ver diyemedim. Adam sende, bana ne diyemedim. Kalbim dayanamadı küçük bir kız öğrencinin isyanına. Duyarsız ve umarsız olamadım. Dilerseniz bir okuyun sonuna kadar. Siz ne düşünürsünüz bilemem.
"Öncelikle biz Gümüşhane'ye okumak için geldik. Her çaldığımız kapıda bizden önce evlerini verdikleri kız ve erkek öğrencilerin uygunsuz davranışlar sergilediklerini söylediler. Onların günahlarını ne olur bize yüklemeyin. Bizim yerimizde sizlerin kızları, oğulları olduğunu düşünün. Çok uzaklardan gelen bu Tanrı misafirlerine neden pencerelerinizi kapatıyorsunuz? Biz okumaya geldik. Ama korkunç ev kiraları, anlamsız tutum ve davranışlar bizi son derece rahatsız ediyor. Biz öğrenciyiz. Babamızdan annemizden beklediğimiz küçük harçlıklarımız sizin istediğiniz rakamların yanında çok küçük kalıyor. Ayrıca neden bize bir başka gözle bakıyorsunuz? Biz sadece güzelliğini ve methini duyduğumuz Gümüşhane'de bir iki yıl misafiriniz olmak istiyoruz. Nasip olurda döndüğümüz zaman gittiğimiz yerlerde sizi çok güzel bir şekilde anlatmak istiyoruz."
Vallahi ben bu şehre sadece okumak için geldiğini söyleyen bu genç kardeşimin bu isyanını ilk duyduğumda tüm saçlarımın kökünden titrediğini hissettim.
Gümüşhaneli işadamlarımıza çağrı yapıyorum. Sesimin gittiği son haddeye kadar bağırmak istiyorum. Gümüşhane'nin hiçbir sıkıntısını köşesine taşımayan yazarlarım. Bana diş bileyeceğinize treni, sağlığı, eğitimi, trafiği, öğrenci sorunlarını, hastanenin sıkıntılarını, işsizliği, sosyal yapıyı irdeleyen, çözüm üretebilen fikirleri taşıyın sütunlarınıza.
Senin şahsi vaveylaların, edebi ve felsefi merakın, siyasi ve makam beklentilerin beni ırgalamıyor. Bak Gümüşhane'de üniversitemizde kimseleri tutamıyoruz. Diğer üniversitelerde çalışan akademisyenlerimiz görev almak istemiyor. Genç ve başarılı olduğuna adım gibi inandığım Prof Dr İhsan Günaydın'a destek olalım. Prof Dr Hasan Sofuoğlu hocamızı tutamadığımız bu şehirde yarın hiçbir öğrenciyi de tutamayacağız.
Sen sevgili öğrenci kardeşim. Gayen gerçekten okuyup vatana millete faydalı birer birey olmaksa Gümüşhane'de tüm kapılar ardına kadar açılacaktır sana. Yok değilse ona da ben bir şey diyemem. Sen şuna inan ki bu şehir bu kadar vefasız olamaz. Aramızda ki üç beş kişinin bu tutumları da Gümüşhane'yi bağlamaz.
GÜMÜŞHANE'DE ÖĞRENCİ OLMAK
