Mevsim  hazan  mevsimi.   Yapraklar  tutunamıyor dallarda,  rüzgarla  her biri  bir yana  savruluyor. Ahenkli ama  hüzünlü  bir  görüntü. Her  renk  var  sevdaya  dair. Yapraklar  dile  gelse   neler  anlatır  acaba? Kimi sarı, kimi kahve,  kimisi de  kırmızı. Ayrılığın  aşkın  yada  kavuşmanın dili olmuşlar   yaşatmışlar  duygularımızı;  sessiz  ama   duygusal.  Her   rengin yada    çiçeğin bir  anlamı yok mudur  bizde?  Bu  mevsimde  coşmaz mı  duygular  hep, hazanla   hüzün  kaplar  içimizi.
           Hazan  ayrılık  mevsimi derlerdi  inanmazdım   nedense.  Sevmenin de  mevsimi mi  olur  derdim  yada  ayrılığın? Meğer  varmış, bu mevsim benim tükenişim  demekmiş. Tükenmez  sandığım sözlerim,  uğruna  kurduğum hayallerim,  duygularım, yazdıklarım  tükeniyor sıra ile tek tek.  Bende  onlarla     eriyip  gidiyorum,  yok olmak  bu  işte,  anla  artık   ben   tükeniyorum.
           Tutunamadım  sende  nedense,  hazanla  beraber  rüzgarım  oldun  savurdun beni.  Hayallerimle  gerçeklerin  karıştığı bir anda  estin,  fırtınalar  kopardın,  kattın beni  gazellere.
           Oysa  ne umutlarım vardı benim.   Nasılda   heyecan  dolu idi yüreğim.   Bu yürek ki  beni  ayakta  tutan,   içi  umut  dolu idi  onu  yaşatan.  Umutlarda  hepsi  sevdaya  dair,   sevgiliyle  kurulan hayaller.  Hayallerimi  bile  aldın  elimden. Kırdın umutlarımı. Bunca  yıldan sonra,  bunca  hayallerimin   sonu  bumu   olacaktı? Ne var  elimde  şimdi,  kocaman  bir  hiç.  Bu mu olmalıydı  bu  sevginin  karşılığı,  nasıl   çarpsın  bu yürek,  nasıl  tükenmesin?  
           Her şey  ne kadar  anlamsız  artık?  Hayat  devam ediyor  evet ama  sensiz.  Senli  hiç olmamıştı  belki  ama  umutlarım  ve  hayallerim vardı.  Onlar benim  yaşama kaynağımdı,  aldın elimden  her şeyimi,  kaldım öyle  garip  ve öyle kimsesiz ki;   nasıl  düzelir  bu can,  nasıl  yaşanır bu  dünya  hiç  bilmiyorum.
           Unut  demesi  kolay,  gel de  onu bana sor.  Ben  seni  unutmak için sevmedim ki…  Seni  ellere   vermek  içinde  sevmedim.  Ben  seni  ömürlük  sevdim,   hayatı yaşamak  ve paylaşmak  için sevdim.  Ölümüne  sevdim.
           Sen  benim  inadına  sevdamsın,  kopamam  senden.  Ufak bir  umut  kıvılcımı  görmek istiyor  gözlerim.  Gözyaşlarımdan  akıyorsun. Sevgim  suç olmamalı.  Vazgeçemediğim  sevdamsın  sen.   Ben  baharda, hazanda kışta  hep  seni  yaşamak  istiyorum. Yoksa  ben  gerçekten  tükeniyorum...
           Sevgi ile kalın.