Hocam bizim dükkanla ilgili bir yazı yazar mısın diyor bir arkadaşımız...
Başka bir arkadaş:
-Hocam bizim derneklede bir yazı yazarsınız, artık...
Hocam şu toplum nereye gidiyor, bununla bir yazı yaz diyen hiç olmadı.
İmam arkadaşın biri hocam güzel şiirler yazda okuyalım demesine ne demeli bilmiyorum.
Başka bir imam abimizde hocam çok hadis ve ayetlerin içine dalma altından kalkamasın diyor...
Ne garip değil mi?
Okulda öğrencilerime çarşıda pazarda yere tüküren birisine rastlarsanız onu ikaz edin, demiştim.
Gel zaman git zaman bir öğrencim çarşıda yere tüküren birisine:
- Bu yaptığın ayıp bir şey. Çöpe veya kimsenin göremeyeceği bir yere tükürebilirsiniz, demiş.
Adamın cevabı çok ilginç:
- Vay köpeğin eniği nereye tüküreceğimi sana mı soracağım, diyerek öğrencimi kovalamış.
Ne garip değil mi?
Maske takmam.
Ben de bir şey yok.
Ben zaten geçirdim.
Bunlar hep yalan.
Nereden inceyse oradan kopsun.
Atın ölümü arpadan olsun.
Ben oldum sende ol.
Ben sadece üşüttüm.
Vs vs.vs
Böyle diyenler başkalarının sağlığını hiçe saymıyorlar mı?
Veya bunlara kul hakkını anlatabilir miyiz?
Ne garip değil mi?
Üç günlük dünyada menfaatimiz için kırk takla atıyoruzda, imanlı mı imansız mı öleceğiz diye bir gaylemiz yok...
Niye acaba? Yoksa müjdelendik mi?
Ne garip değil mi?
Düşünmek- tefekkür etmek yerine sanal alemde oradan oraya atlayan ruhsuz , milli ve maneviyattan yoksun gençlik yetiştiriyoruz.
Yorum yapmayan , sorgulamayan, okumayan, nerede duracağını, nerede konuşacağını bilmeyen , en kestirmeden nasıl zengin olurum diye hayal kuran Tosuncuklar ve mefkûresiz bir gençlik yetiştiriyoruz.
Ne garip değil mi?
Oysa ki TÜRK gençliği, her yönüyle Necip Fazıl Kısakürek üstadın deyimiyle:
“İçi alev alev müslüman, dışı pırıl pırıl Türk ve içi dışına hâkim, dışı içine köle, yeni Türk neslinin maya çanağı olmak ehliyeti hangi topluluktaysa ben oradayım. Allah’ın inâyeti ve Resûlünün ruhaniyeti bu yoldakilerin üzerinde olsun!...” prensibine adanmış bir gençlik mi yetiştiriyoruz......
Ya da homo,komo, Eleyna kurnaz , atıl kurttaki Darkan gibi albümleri yüz milyon satanları örnek alan bir gençlik mi yetiştiriyoruz?
Niye Mustafa Yıldızdoğan gibi bir ülkü devini örnek almıyoruz ?
Börteçine şarkısını dinleyip niye hayal kurmuyoruz?
Ne garip değil mi?