Yılın son yazısında sizlere süslediğim yılbaşı ağacından, sevdiklerime hazırladığım simli yılbaşı kartpostallarından, yılbaşı çekilişi için aldığım hediyeden, harika geçen yılımdan bahsetmek isterdim. Lakin hiçbir yeni yılın, o bakmaya doyamadığımız simli kartpostallar havasında geçtiğine şahit olmadım henüz. Bu yüzdendir ki allamalar pullamalar yerine realist bir yazı yazmayı tercih ediyorum.
Aslına bakarsanız beni bu konuda realizme iten, son günlerde illallah dedirten bir Facebook paylaşımı; "Harika bir yıldı, bunun parçası olduğun için teşekkürler."
Ciddi anlamda sıkıntılı günler geçirdiğini bildiğim, yaşadıklarına şahit olduğum insanların bile bu videoyu harika bir yıldı diyerek paylaşmasını şaşkınlıkla karşıladım.
Yılı gerçekten harika geçenleri tenzih ederek konuşuyorum.
Ama merak ediyorum ne yaşadınız hepiniz bu kadar, yılı harika addedecek;
Kariyer basamaklarını beşer beşer mi atlayıverdiniz?
Ruh eşinizi mi buldunuz?
Gençlik iksirini mi keşfettiniz?
Nirvanaya falan mı ulaştınız?
Her şey mi yolunda gitti ya hu hiç mi tökezlemediniz?
Biz ülkece kömür karası günler yaşarken sizler dünya turunda yılınızın harikalığına harikalık katmıyordunuz ya!
Farklı yıllara mı yeni diyoruz acaba yahut harika anlayışımız mı farklı?
Günler harika olabilir, anlar harika olabilir ama birkaç güzel olay yaşadığı yıla milenyum süsü veren zihniyeti samimi bulmuyorum.
Bakmayın Facebook duvarlarımıza, orada herkes mutlu. Ama hiçbirimizin hayatı öyle sosyal medyada paylaştığımız küçük mutlu anlardan ibaret değil.
Yalnızca iyi hallerimiz görünüyor duvarlarımızda. Zuckerberg de paylaşalım çoğalsın istiyor mutluluğumuz. Canım! Bilmiyor hayatların sanal olmayan kısımlarını tabii.
En çok da çocukları sevindirme işini, yılda bir güne indirgeyen Noel Baba'yı samimi bulmuyorum.
Adı baba ama yılda bir kez hediye alıyor. Neden; bütün bir yıl çocuklar onu beklemenin heyecanını yaşasın diye. O ne megalomanlık o!
Benim yılım harika değildi çoğunuzunki gibi. Evet, güzel anlarım güzel günlerim oldu elbet; büyüttü beni 2014, güçlendirdi, olaylara bakış açımı değiştirdi, güzel insanlar tanıdım, üniversiteden mezun oldum… Ama hem kendim hem sevdiklerim hem de ülkem için endişe duyduğum, üzüldüğüm daha fazla an oldu; hastalıklar, kazalar, kırgınlıklar… Bol bol sevdiklerimle sınandım anlayacağınız. 2014'e nasıl ve kimlerle girdiysem bütün bir yılım öyle ve onlarla geçmedi. Küçük, masum dileklerle girdiğim bu yıldan cebimde hüzünlerle çıkıyorum.
Hani her yeni yıl için deriz ya: “ bu yıl benim yılım olacak!” Yok, ben öyle demiyorum bu kez. Siz yılı aranızda paylaşın. Benim için, yeni bir yıla ilk kez yeğenlerimle girecek olmanın heyecanından başka bir anlam ifade etmiyor şimdilik 2015. Ailem, sevdiklerim sağlıklı ve huzurlu olsun kâfi.
Büyüdüm ya uçarı hayallerimi geçen yılda bıraktım. Pembe gözlüklerimi de.
Benim yılım harika değildi ama seninkine dâhil ettiğin için teşekkürler!
Aslına bakarsanız beni bu konuda realizme iten, son günlerde illallah dedirten bir Facebook paylaşımı; "Harika bir yıldı, bunun parçası olduğun için teşekkürler."
Ciddi anlamda sıkıntılı günler geçirdiğini bildiğim, yaşadıklarına şahit olduğum insanların bile bu videoyu harika bir yıldı diyerek paylaşmasını şaşkınlıkla karşıladım.
Yılı gerçekten harika geçenleri tenzih ederek konuşuyorum.
Ama merak ediyorum ne yaşadınız hepiniz bu kadar, yılı harika addedecek;
Kariyer basamaklarını beşer beşer mi atlayıverdiniz?
Ruh eşinizi mi buldunuz?
Gençlik iksirini mi keşfettiniz?
Nirvanaya falan mı ulaştınız?
Her şey mi yolunda gitti ya hu hiç mi tökezlemediniz?
Biz ülkece kömür karası günler yaşarken sizler dünya turunda yılınızın harikalığına harikalık katmıyordunuz ya!
Farklı yıllara mı yeni diyoruz acaba yahut harika anlayışımız mı farklı?
Günler harika olabilir, anlar harika olabilir ama birkaç güzel olay yaşadığı yıla milenyum süsü veren zihniyeti samimi bulmuyorum.
Bakmayın Facebook duvarlarımıza, orada herkes mutlu. Ama hiçbirimizin hayatı öyle sosyal medyada paylaştığımız küçük mutlu anlardan ibaret değil.
Yalnızca iyi hallerimiz görünüyor duvarlarımızda. Zuckerberg de paylaşalım çoğalsın istiyor mutluluğumuz. Canım! Bilmiyor hayatların sanal olmayan kısımlarını tabii.
En çok da çocukları sevindirme işini, yılda bir güne indirgeyen Noel Baba'yı samimi bulmuyorum.
Adı baba ama yılda bir kez hediye alıyor. Neden; bütün bir yıl çocuklar onu beklemenin heyecanını yaşasın diye. O ne megalomanlık o!
Benim yılım harika değildi çoğunuzunki gibi. Evet, güzel anlarım güzel günlerim oldu elbet; büyüttü beni 2014, güçlendirdi, olaylara bakış açımı değiştirdi, güzel insanlar tanıdım, üniversiteden mezun oldum… Ama hem kendim hem sevdiklerim hem de ülkem için endişe duyduğum, üzüldüğüm daha fazla an oldu; hastalıklar, kazalar, kırgınlıklar… Bol bol sevdiklerimle sınandım anlayacağınız. 2014'e nasıl ve kimlerle girdiysem bütün bir yılım öyle ve onlarla geçmedi. Küçük, masum dileklerle girdiğim bu yıldan cebimde hüzünlerle çıkıyorum.
Hani her yeni yıl için deriz ya: “ bu yıl benim yılım olacak!” Yok, ben öyle demiyorum bu kez. Siz yılı aranızda paylaşın. Benim için, yeni bir yıla ilk kez yeğenlerimle girecek olmanın heyecanından başka bir anlam ifade etmiyor şimdilik 2015. Ailem, sevdiklerim sağlıklı ve huzurlu olsun kâfi.
Büyüdüm ya uçarı hayallerimi geçen yılda bıraktım. Pembe gözlüklerimi de.
Benim yılım harika değildi ama seninkine dâhil ettiğin için teşekkürler!
