Ben Gazze'yim 

Aziz olan bir mescidim.

Ruhu arşa taşmış bir milletim.

Ben seksenlerinde bir dedeyim aslımda aşkımda aşkı yaradana yâr olmuş bir bedenim.

Ben bir anneyim ekmek alırken yuvası dağıtılmış bir sessizliğim.

Ben bir abiyim kardeşi açlıktan ağlayan bir sızıyım.

Ben bir ablayım saçımın arasında moloz tozları var.

Ben bir bebeğim anne sütü ile doymadan kefene soyunmuşum

Ben GAZZE'YİM 

Peki sen kimsin?

Ben yatağında telefonla üzülen ama kendi acınacak biriyim .

Ben yemek yaparken çocuğumun yediyi yemekleri açlıkla sınanan çocukların kanı ile yaptım .

Ben bir babayım evime getirdiğim içecekler ile serinlerken zulmün ateşlerini babalara savuruyorum.

Ben koca bir hiçim!

Ben üzeri çoktan topraklanmış bir cesedim.

Hangi ahın hangi vahın sebebiyim?

Hangi yaranın tuzu ya da hangi ekmeğin kurduyum?

Başımı koyduğum yastık yumuşak bir umursamazlık mı?

İçtiklerim kan mı? 

Yediklerim taş mı?

Ayakkabılarım tahta mı? 

Dilim susuzluğun yurdu mu? 

O Gazze o aziz ben kimim?

Varlığı hiçim, hiçliği biçtim...