Gümüşhane'nin Yaşayan Hafızası Gazeteci-Yazar Turan Tuğlu'ya Vefa Gecesi

Vefa Gecesi’nden Geçtiğimiz Cuma mesaiden sonra Gümüşhane Kültür Sanat Kulübü Derneği tarafından organize edilen ve Atatürk Kültür Merkezinde gerçekleştirilen bir etkinliğe katıldım. Etkinlik yarım asırı aşkın Gümüşhane gibi bir şehirde köşe yazarlığı yapan ve 47 yıldır Kuşakkaya Gazetesi'nin yayın yönetmenliğini yürüten Gazeteci-Yazar Turan Tuğlu (Turan Amca) için düzenlenen bir “vefa gecesi” idi. Dernek amatör bir ruh, profesyonel bir yaklaşımla etkinliği hayata geçirmek için yoğun çaba sarf etmiş. Atatürk Kültür Merkezinin girişinde misafirlere aperatif ikram, Turan Amcayla yakından sohbet etme, adına dizilen kitabı kendine imza ettirebilme imkanı sunuldu. Hulasa ilk kez düzenlenmiş ama ilgililer derslerine çalışmışlar tebrik etmeden geçemeyeceğim. Eş sunuculuğunu derneğin banilerinden Necati Yılmaz Hoca ve Talat Ülker Hocanın yaptığı ilk vefa gecesi gerçekten büyük ilgi gördü çünkü bazı misafirler ayakta kalırken kimi ekabir takımı da ancak arka sıralarda yer bulabildi. Gümüşhane’de edebiyat denilince bilen bilmeyen, seven sevmeyen ekseriyetin hakkını teslim ettiği Talat Ülker Hoca sunuma başlarken bir hikaye anlattı. Aklımda kaldığı kadarıyla aşağıya aldığım hikayede hoşgörü ve tolerans acıtmadan anlatılıyordu izleyicilere. Çok hoşuma giden bu hikaye anladığım kadarıyla şöyle: “Adamın biri gayri meşru yollardan bir miktar par kazanıp bu parayla kendisine bir miktar koyun alır. Ailesi ve çocukları bu durumdan şikayet edince, adamda yavaş yavaş huzursuz olup tövbekar olunca bu durumu temizlemek için bir çıkar yol arar. Bu konuyu Hacı Bektaş-ı Velinin cevaplayacağını düşünerek dergaha varıp sorununu anlatır. Sorunu dinleyen Hacı Bektaş-ı Veli bunun imkansız olduğunu ve kesilip yenilemeyeceğini söyler. Adam pes etmez ve aynı konu ile Mevlana’ya gider. Mevlana bu koyunları kesip talebeler dağıtılıp ile tüketilebileceğini söyleyince adam Hacı Bektaş-ı Velinin olumsuz bakışını anlatmış. Mevlana “Hacı Bektaş-ı Veli bir şahin gibidir, biz ise karga gibiyiz. Şahin leşe konmaz, karga bulduğunu yer…” diye cevaplamış. Durumdan memnun adam ilk teklifini reddeden Hacı Bektaş-ı Velinin dergahına giderek biraz mağrur biçimde işini çözdüğünü söyler. Hacı Bektaş-ı Veli ise “Mevlana bir okyanus gibidir küçük kirlerle kirlenmez. Biz bir damlayla kirlenebiliriz. O nedenle kabul etmiştir telifini” der.” Bu hikayeden sonra gece olgunlaştı, konuyla ilgili olanlar bildiklerini anlattılar. Eskilere gidildi. Sinirleri alınmış bir insanın nasıl canlı canlı karşımızda olduğunu bilenler biliyordu da bilmeyenler birebir gördüler. Şiir okudu, hele yeşil gözlerin diye bir şiir okudu ki süperdi. Ticaret odası başkanı, milletvekili ve yeni belediye başkanı konuştular, anlattılar, anlattılar. Öğretmenler derler ya, derslerde ilk onbeş dakikadan sonra kimse bir şey öğrenemez diye. Gece sonuna kadar anlatılanlar katılanların en az zekalısı kabul ettiğim şahsımın kafasında aynı dün gibi taze ve canlı. Bazen bilimde yanılır demek ki… Sayın Valimiz kırk yıllık Gümüşhaneli gibi konuya yaklaştı. Yörüklerin, Türkmenlerin bilge dedikleri “koca” sı diyerek öne çıkardı Turan Amcayı. İnsanları ölmeden önce onore etmenin önemini anlattı. Spontane yaptığı konuşma birçok hatibi kıskandıracak biçimde akıcı ve doyurucuydu. Sonunda plaket ve çiçek sunumu oldu ya… Burada az önceki hikayeyi benim gibi bir çok kişi uygulamada aradı durdu. Sanırım, davetlilerin büyük bir bölümü şöyle düşünmeden edemedi tören sonunda: Gümüşhane Kültür Sanat Kulübü Derneğinin kuruluş aşamasında emeği olan, desteğini hep sağlayan, gecenin öznesi şahsiyet ile teşriki mesaisi çokta az olmayan ve o gecede de orada olan eski belediye başkanına lisanı dil ile teşekkür edilebilir, sahneye alınabilir, birlikte plaket resminde görüntü verilebilir miydi?... Bu nasıl hayata geçirilirdi, yoksa bu tür şeyler sadece hikayelerde mi olurdu. Her yıl bir defa düzenlenmesi planlanan “vefa gecelerinde” vefanın, sözde kalmayıp ete kemiğe bürüneceği günleri görmek umuduyla…