-Bu yaylada bizimkilerin üç bataryası vardı ama asker sayımız çok azdı. Çok iyi hatırlarım o günleri. Bizim ve çevre köylerin tüm kadın ve erkekleriyle dereden tut, bu Süleyman Pağarına kadar askerlerimizle iki metre yüksekliğinden yığma taştan siperler yaptık.
Ruslar, Şeyran üzerinden Artabel’i aşarak Avliyana’ya girdiler. Askerlerimiz canla başla kendilerini savundular ama başarılı olamadılar. Rusların elinde ağır silahlar vardı. Bizimkiler çok dayanamadı, dedi Guş Nene iç geçirerek.
-Rusların bir bölüğü Çit deresinden diğer bir bölüğü de tepelerden Adisa’nın Çamlık Yaylasından hücum etmeyi sürdürüyordu. Biz kadınlar ise at, öküz arabaları ile sırtımızla Ardasa’dan takviye için mermi taşıyorduk. Ruslar, Makrel’in üstüne kadar gelmişti. Ağır silahlarla siperde olan bizimkilere durmadan ateş ediyorlardı. Bir hafta sürdü karşılıklı ateş. Bizim mermilerimiz giderek tükeniyor, kalan askerimiz sayılı ateş ediyordu. Rus askerlerinden bir bölümü Makrel Yaylasından diğer bir bölümü de sırttan ateş ederek ilerliyordu. Durmadan şehit veriyor, asker sayımız giderek azalıyordu.
Süleyman Pağarı ile Gurza Pağarı’na şehit olan askerlerimizin kanları karışıyor, sular adeta kan akıyordu. Ruslar ilerledikçe ilerledi beyim. Bizimkilerde mermi gittikçe tükeniyor, ateş edemez hale geliyorduk. Toplarımızın mermisi tükenmişti. İki elin parmakları kadar kalan askerlerimizi de şehit etti Ruslar. Tek bir askerimiz ve erimiz kalmayıncaya kadar hepsini şehit ettiler.
....
Diğer yazılar:
