Hangi engel bize engel olacak,
Dereler akacak umman dolacak.
Her insan muhakkak menzil bulacak,
Her engel yeniden diriltir beni.
İsmail HAYAL

Hayatımdan kesitlerin ve tarihimizde yaşanmış ibretlik olayların beyitler şeklinde şiirsel anlatımı tarafımdan yapılarak kitap haline getirilmiştir. Rabbim nasip ederse ve sponsor bulabilirsem bu eserimi Heybemdeki Öyküler adıyla siz değerli okurlarıma ulaştırmayı düşünüyorum. 

Yaklaşık 200 sayfa olan eserimde hepimizin duygu dünyasına dokunacak, içinde kendimizden de çok şeyler bulabileceğimiz eser kütüphanelerimizin başucu kitabı olmaya da aday olduğunu ifade etmek istiyorum. 

Bu köşe yazımda bizzat özel öğrencilerimizin eğitim gördüğü okulda yaşadığım engelli bir yavrumuzun annesinin şahit olduğum duası üzerine kaleme aldığım heybemdeki öykülerden birisini sizlerle paylaşmak istiyorum. 

Yaklaşık 20 yıldır memleketimize adeta çağ atlatan ve ayrıca bilhassa yaşlı, engelli ve bakıma muhtaç insanlara yönelik muhteşem projeleri ile göz dolduran Cumhur Reisimiz Sayın Recep Tayyip ERDOĞAN’A en kalbi şükranlarımı sunuyorum. 

Dünyanın en güzel varlıkları tüm özel gereksinimli bireylerimizi hasretle öpüyorum. 

BENDEN EVVEL
Hangi engel bize engel olacak,
Dereler akacak umman dolacak.
Her engel yıkar mı canı bedeni,
Her engel yeniden diriltir beni.
Yanaştım yanına çökmüş ağlıyor,                       
Besbelli çok çile çekmiş çağlıyor.  
Önünde seccade tespih elinde,                       
Sanki tespih değil feryat dilinde.  
Bir yana eğilmiş yere yaslanmış,                 
Yorgun çehresinde gözler ıslanmış. 
Kim bilir derdi ne dili lâl olmuş,                    
Sanki yüreğinde ihtilâl olmuş. 
Omzuna dokundum baksana hele,               
Nedir bilemedim sendeki çile. 
Neden ağlıyorsun perişan böyle,                       
Var ise derdini bana da söyle. 
Döndü utanarak eğdi başını,                                
Bir hilal misali çekti kaşını. 

Döküldü bir dua azap misali,                             
Bu nasıl bir dua kezzap misali.
Benden önce ölsün sorma ki niçin,                
Oğlum dedi durdu bu oğlum için. 
Beş vakit namazda ilk dileğim bu,           
Cennet'e gidecek tek meleğim bu. 
Başımdan aşağı döküldü ateş,                            
Bu ateş İbrahim ateşine eş. 
Ne diyorsun dedim bu nasıl dua,                      
Dua değil seninki sanki beddua. 
Hocam ondan evvel ölürsem eğer,           
Anladım bu cümle çok ağır meğer.  
Benden evvel olsun yoksa ne olur,                    
Ben olmazsam eğer bin kere ölür. 
Kaçırdım gözümü vahimdi durum,       
Kuramadım cümle ne de bir yorum. 
Gözümde bir yerde açıldı perde,         
Anladım derman yok ondaki derde. 
Âmin dedim halis olan duaya,                     
Hazırdı annesi bu zor vedaya. 
İçimde fırtına gözde hıçkırık,                        
Öylece ayrıldım sol yanım kırık. 
Bu nasıl imtihan aman Yarabbi,       
Kulların sınavı yaman Yarabbi. 
Ve kabul görmüştü anne duası,                     
Geride bir acı ölüm sedası. 
Bir melek misali süzüldü gitti,                   
Zülküf'ün öyküsü pek hazin bitti. 
Hayalî geride kaldı perişan,                      
Zülküf'ün gül yüzü cennete nişan.