Tek okulu olan köylerin karları daha beyaz yağar. Az insan olur o köylerde karlar daha az ezilir daha az çamurlanır. 

Hayli zamandır iki lafı bir araya getiremeyen, duyguları şehirlerin kalabalıklarına karışmış, gücü kuvveti alınmış ,çok kalabalık olan ama yalnız insanlar topluluğuyuz. Toplasan iki kişi eder miyiz bilmiyorum. Var olmanın değeri yok olunca, sağlığın değeri hasta olunca anlaşılırmış. Kendimizde şükredecek bir şey bulamayınca şükre tabi dertler sararmış insanı. Şükrü unutanın hayatında imtihanlı yollar açılırmış.

Ne zaman dalsak  uzaklara hep geçmişe gitmiyor muyuz? Yaşarken kıymetini bilemediğimiz geçmiş zamanların geçmişleri var. Her günün bir gün öncesini arattığı dünya denen dönme dolapta dönüp duruyoruz. Şimdi kaloriferli evlerde oturup sobaları özlüyoruz. O zaman hayal kurmakla geçen günlerimiz, ısınan bedenlerimiz,tertemiz ruhlarımız vardı. İnsanın ruhu karanlığa hapsolunca ışığını ararmış. Çok eskilerin gaz lambaları bir odayı, bir evi ve evin bütün ahalisinin hayallerine  ışık tutardı. Üzerine portakal kabuğu konulan, fırınında kestanenin piştiği o sıcak ve  derin sobaların hasretindeyiz. Hasretliğimiz yaratılıştan. Yoğrulduk ,yorulduk ama bir türlü var olmanın hamurunun tam  kıvamına gelemedik. Ya suyumuz ya o unumuz ya da tuzumuz fazla ya da eksik geldi.

Mutluluk tarifini şükre tabi bir duayla tattık.Ancak aynı özden meydana gelen bedenlerin karanlık ve aydınlık yüzlerini gördük ve hislerini tattık.İnsanın  insana yük olmadığı bir gerçeklikte ,bu  bedenin  de bize mülk olmadığını unutana kadar yaşarız sadece. 

Şu kalbimizi yoran ne varsa kalp taşıyanlara aitti.Bir kalbi benzeri yaratılışta başka bir kalp kırıyor, insana ait malı yine insan çalıyor, insana ait bedeni yine insan toprağa düşürüyordu. Kendine benzeyeni sevmeyen tek varlık insan olsa gerektir. 

Halbuki sevmeyi de bilen tek varlık insandır.İçgüdüsel bir hareket kabiliyeti ile değil bedeni ,aklı ve yüreği ile hareket etme lüksüne sahip yaratılmışların en canlı temsilinin elbette güzel yönleri de var. 

Merhamet, sevgi, dürüstlük, vefa, özlem, paylaşmak işte bunları toplasan başka bir yaratılmışta bulamayız. Bulmak için aramak istemek lazım. Aramak için adım atmak lazım.Her şey sende gizli her şey bende gizli. Bizi biz  yapanı bulursak kendimizi de bulacağız.