-10/05/2015 tarihinde rafting heyecanı olacağını biliyordum, ama unutmuşum.Ta ki Pazar günü 10.45’te telefon çalıncaya kadar.Hüsrev, hemen aşağıya gel deyince ne oldu sorusunu soramadan hızlı bir şekilde aşağıya indim.Bir yandan da acaba ne oldu sorusuna cevap bulmaya çalışıyordum.
-Ya aga hayırdır?
-Hadi rafting yapmaya gidiyoruz.Selçuk’ta gelecek.Ümit’i de alırız,dedi.
Eve çıkıp üzerime bir şeyler aldım çıktık yola. Selçuk ve Ümit’i de aldıktan sonra rafting için başlangıç noktasına vardık.
Başlangıç noktasına birçok kişide gelmiş.
Herkeste bir telaş olduğu görünüyordu. Kimi botları şişiriyor, kimi yeleklerini giyiyor,kimi kaskını takıyor,kimi kürek beğenmeye çalışıyordu.
O arda Erzincan’dan gelen bir iki arkadaşla bu spor dalıyla küçük bir muhabbetimiz de oldu.
Hüsrev benden çok daha heyecanlıydı. Hemen botlara binip Kelkit Çayı’nın azgın sularıyla buluşmak istiyordu. Bende aga birinciye binmeyelim, arkadaki botlara binelim ne olur ne olmaz, diyordum.
Ümit binip binmemekte karar veremiyordu ama sonunda O’da bizimle binmeye karar verdi.
Beni soracak olursanız heyecan pek yoktu ama ne yalan söyleyeyim biraz da korkuyordum. Çünkü ilk defa rafting yapacaktım. Yüzme bilmiyordum. Islanacaktık .Su da soğuktu.Ayrıca Kelkit Çayının azgın suları beni ürkütüyordu,bunu da belirtmeliğim.
Botları suya indirmeden rehber bize genel bilgiler verdi. O zaman biraz daha rahatlamıştım.
Botlara bindiğimizde rehberimiz Barış bey son kontrollerimizi yaptı. Birçok kişi gibi bizde kaskımızı yanlış takmışız. Tabi düzelttiler arkadaşlar. Barış bey son taktikleri verdi.Bismillah diyerek en sonda azgın sularla buluştuk.
Barış beyin verdiği bazen sağ arka,bazen sağ ileri, bazen sol ileri,çök, yat, kürek kaldır gibi komutlarına uymaya çalışıyorduk.
Bazen çayın sağ kenarına bazen sol kenarına yaklaşıyorduk. Bazen dönüyorduk. Ama adrenalinin inanınki doruklara çıktığı anlar oluyordu. Hele o soğuk suların bizi alttan üstten ıslatması hem kendimize gelmemizi hem de ayık durmamızı sağlıyordu.
Botlarla ilerlerken bazı botların patladığını, bazılarının köprünü orta duvarına tosladığını gördük. Tabi oto stop çeken arkadaşlardan bazılarını botumuza aldık. Özellikle Anıl adlı çocuğu almamız çocuğu sevince boğmuştu. Başkanımızda rafting yapma korkusunu da yenmiş gözüküyordu.
Kelkit halkı çayın kenarından, evlerin balkonlarından ve köprülerin üzerlerine çıkmış, yarışmacıların fotoğraflarını çekiyor bazen de alkışlıyorlardı.Bizde onlara selam vermek için kürekleri havaya kaldırıyorduk.
Evet pazar pazar güzel bir heyecan yaşamıştık. Sağ salim ve üzerimizde kuru yer kalmayacak şekilde bitiş çizgisine varmıştık. Son yılların en heyecanlı pazar gününü yaşamıştım.Nice raftingli günlerde buluşmak dileğiyle……
-Ya aga hayırdır?
-Hadi rafting yapmaya gidiyoruz.Selçuk’ta gelecek.Ümit’i de alırız,dedi.
Eve çıkıp üzerime bir şeyler aldım çıktık yola. Selçuk ve Ümit’i de aldıktan sonra rafting için başlangıç noktasına vardık.
Başlangıç noktasına birçok kişide gelmiş.
Herkeste bir telaş olduğu görünüyordu. Kimi botları şişiriyor, kimi yeleklerini giyiyor,kimi kaskını takıyor,kimi kürek beğenmeye çalışıyordu.
O arda Erzincan’dan gelen bir iki arkadaşla bu spor dalıyla küçük bir muhabbetimiz de oldu.
Hüsrev benden çok daha heyecanlıydı. Hemen botlara binip Kelkit Çayı’nın azgın sularıyla buluşmak istiyordu. Bende aga birinciye binmeyelim, arkadaki botlara binelim ne olur ne olmaz, diyordum.
Ümit binip binmemekte karar veremiyordu ama sonunda O’da bizimle binmeye karar verdi.
Beni soracak olursanız heyecan pek yoktu ama ne yalan söyleyeyim biraz da korkuyordum. Çünkü ilk defa rafting yapacaktım. Yüzme bilmiyordum. Islanacaktık .Su da soğuktu.Ayrıca Kelkit Çayının azgın suları beni ürkütüyordu,bunu da belirtmeliğim.
Botları suya indirmeden rehber bize genel bilgiler verdi. O zaman biraz daha rahatlamıştım.
Botlara bindiğimizde rehberimiz Barış bey son kontrollerimizi yaptı. Birçok kişi gibi bizde kaskımızı yanlış takmışız. Tabi düzelttiler arkadaşlar. Barış bey son taktikleri verdi.Bismillah diyerek en sonda azgın sularla buluştuk.
Barış beyin verdiği bazen sağ arka,bazen sağ ileri, bazen sol ileri,çök, yat, kürek kaldır gibi komutlarına uymaya çalışıyorduk.
Bazen çayın sağ kenarına bazen sol kenarına yaklaşıyorduk. Bazen dönüyorduk. Ama adrenalinin inanınki doruklara çıktığı anlar oluyordu. Hele o soğuk suların bizi alttan üstten ıslatması hem kendimize gelmemizi hem de ayık durmamızı sağlıyordu.
Botlarla ilerlerken bazı botların patladığını, bazılarının köprünü orta duvarına tosladığını gördük. Tabi oto stop çeken arkadaşlardan bazılarını botumuza aldık. Özellikle Anıl adlı çocuğu almamız çocuğu sevince boğmuştu. Başkanımızda rafting yapma korkusunu da yenmiş gözüküyordu.
Kelkit halkı çayın kenarından, evlerin balkonlarından ve köprülerin üzerlerine çıkmış, yarışmacıların fotoğraflarını çekiyor bazen de alkışlıyorlardı.Bizde onlara selam vermek için kürekleri havaya kaldırıyorduk.
Evet pazar pazar güzel bir heyecan yaşamıştık. Sağ salim ve üzerimizde kuru yer kalmayacak şekilde bitiş çizgisine varmıştık. Son yılların en heyecanlı pazar gününü yaşamıştım.Nice raftingli günlerde buluşmak dileğiyle……
