Hoca Nasrettin’in meşhur darbı meselidir bilirsiniz. Hoca oğlunun eline bir testi tutuşturup çeşmeden su getirmesini ister. Çocuk dışarı çıkarken de ensesine bir tokat atıp;
 

“Testiyi kırma ha!” diye de öğüt vermiş. Bunu gören komşulardan biri;
 

“Yahu Hocam” demiş, “testiyi kırmadan niye dövüyorsun yavrucağızı?”
 

Hoca cevap vermiş;
 

“Testiyi kırdıktan sonra neye yarar ki be birader!”   
 

Gelelim hikayeyi bu yazıya almamızın sebeb-i hikmetine. Malumunuz dostlar Gümüşhane sosyal, kültürel ve diğer aktiviteler açısından Türkiye’nin en mahrum şehri. Şehrin inovasyonu olarak gördüğümüz başta Gümüşhanespor, Torul Gençlik Voleybol, Gümüşhane Belediye Voleybol ve Hentbol Takımları bu şehrin atardamarı, görünen vitrini, sesi, kulağı ve her şeyidir.
 

Ancak her açıdan averajımızın zirve yapması bizim futbolculara ters etki yapmış olacak ki son iki haftada tırtıl yemiş gibi feleğimizi şaşırmış haldeyiz.
 

İsim yazmakta beis görmüyorum. Bu şehre kasıtlı gönderilen Ankaragücü holiganları belki maçı alamadılar ama bir şehri tüm dünyaya rezil ettiler. Futbolcuların ve şehrin psikolojisini yerle yeksan ettiler. Öyle bir psikoloji ki hocamızda, futbolcularımızda ki ruh tamamen silinmiş sanki bu 49 puanı alan, Trabzonspor gibi bir devi kupadan eleyen, bir şehrin umutları olan o takım gitmiş yerine 65 dakika 10 kişi oynayan Tuzlaspor’u yenemeyen ruhsuz, inançsız ve amaçsız bir takım gelip oturuvermiş.
 

Kendinize gelin beyler. Aynaya bir bakın değerli hocam. Nerede yanlış yapıyorsunuz bir empati yapın ne olur.
 

Eğer siz kendinize gelmezseniz bu şehrin umutları biter. Bu şehrin can damarı kesilir. Gülen yüzlerimiz solar, kahrederiz haberiniz olsun.
 

Kar, soğuk, yağmur demedik sizi asla yalnız bırakmadık. Dağları tribün eyledik. Gümüşhane Valisi, Belediye Başkanı 90 dakika sizi çamur içinde, ayakta yanı başımızda seyretti. Sizler ne yapıyorsunuz peki? Ne oldu size? Rahat mı battı? Sizleri tırtıl mı vurdu?
 

Siz Avni Aker’de Trabzonspor’u yenmediniz mi? Konyaspor’a burada sahayı dar etmediniz mi? Ankaragücü’nü içerde ve dışarıda yenmediniz mi? E peki ne oldu şimdi? Bu haliniz ne? Neden böylesi yıkıldınız yere? Söyleyemediğiniz bir şeyler mi var? Takım ruhuna bir şeyler mi oldu? Yoksa olanların hepsi yalan mıydı?
 

Bakın topçu kardeşlerim. Sizler bu şehrin umudusunuz. Hedefe varmak için önünüzde sayılı maç kaldı. Çıkın adam gibi dik durun ve çirkefleşen herkese bir ders verin. Sahanızı kapatanlara, gururunuzla oynayanlara, çirkefleşen sözüm ona büyük kulüplere, yöneticilerine tarihi bir ders verin.
 

Hatay ve Tuzla maçları ile bütün kredinizi tükettiniz. Cebindeki beş lirayı verip sizi izlemeye gelen ve umutlandırdığınız bu şehrin insanlarının yüzünü yere düşürtmeyin. Deplasmanları adeta kendi sahanız eyleyen bu güzel insanları artık üzmeyin. Televizyonu başında hasta yatağında sizi izleyen 90 yaşındaki amcama bu şampiyonluğu hediye edin.
 

Testi kırılmadan önce bu yazımı ister ensenize bir şamar, ister Psikolog ağabeyinizden bir terapi, bir taraftarın ilk ve son arzusu, bir şehrin son umudu, isterse bir son uyarı olarak görün ve kendinize gelin. Unutmayın ki sizin başka takımlarınız, umutlarınız olacaktır. Ama bu şehrin Gümüşhanespor’undan başka bir tutunacak dalı yoktur. Aman ha…!