Bismillahirrahmanirrahim

İçin acır, kanar yaran derinden derinden. Bir bardak su içsen geçer sanırsın. İçseniz ırmaktan kana kana ne su yeter ne derin bir nefes. İçiniz ölür ama içinizdeki ölmez ya hani o noktadayız işte.

Hayatınız boyunca tek bir insanla savaşıp mağlup olduğunuzda bir daha kimseyle savaşamazsınız. Aslında ne kazananı olur nede mağlup olanı. Belki hayat devam eder ama kaldığı yerden değil kırıldığı yerden olur sadece. Ömrünü verecek gibi hayatınıza dahil olanlar ömrünüzü alıp da giderler canınızı yaka yaka. Yük olur muyum diye girmeye korktuğunuz kalpte yok olur gidersiniz.

Bazı insanlar kendi kendine iyileşmek zorundadır. Her yüreğin harcı olamaz imkânsıza sadık kalmak. Elinizden gelenide yapsanız içinizden geleni de yapsanız fayda etmez. Mağlubiyeti de kabullenmek gerekir. Şu bir gerçektir ki kalbiniz alzheimer olsa sevdiğiniz birini unutmak tanımadığınız birini hatırlamak kadar zordur.

Yorgunuz. Yorgunluğu gizlemekten yorulduk. Dışarıya çiçekler açıp içimizde yaprak dökmekten yorulduk. Gidenler dönmeyi kalanlar gülmeyi unuttu artık. 

Hayallerimize tenezzül etmiyor hayat, hepsine ağzının payını veriyor tek tek. Hayallerimiz mi zamansız hayat mı bu kadar acımasız bilemedim. Bazen gülüşünü bazen sesini bazen sohbetini seversin birinin. İlla yüzünü görmek şart mı yüreğinde duruşunu da seversin. 

Kolay olanı kaçmaktır mücadele etmekten. Bir çıkış yolu değil kaçış yoludur. İmtihandan kaçan ise ahiretini kaybeder. Birinin gözlerine bakınca anlar insan merhameti. Kalmamışsa yüreğinde bir tutam merhamet orada size yer yoktur. Zaman sizi ayırmadan sevdiklerinize biraz olsun zaman ayırın. 

Sevecek kalbiniz yoksa umut verecek gözle bakmayın. Zira uyuyup ta uyanmamak var. Cahit Zarifoğlu’nun da dediği gibi; ‘’Bir tabut düşün içinde ben, içimde sen…’’ Biz sükutu başımıza taç ettik, yârin gönlü hoş olsun. 

Saygılarımla…