Gümüşhanemizin Rus işgalinden kurtuluşunun 104. Seneyi devriyesi.  O günleri görmedik, görenlerin torunlarından dinledik. Mezalimden kurtuluş şenlik ve bayram sevinci olarak kutlansa bile, yaşananlar hafızalarda kalmaya devam ediyor. Ne hazindirki bir araştırmacı olarak bir çok esaret temalı bilgi belge ve fotoğraflara ulaşmışken,  bir kare sevinç, kutlama fotoğrafına denk gelemedim. Bahsettiğim yıllar 1918-19. Belkide nasıl olsun ki diyenleriniz olabilir. Muhacirlikte olan halk daha şehire gelmemiş ti ki ? Halk içinde durumu iyi olabilenler çıkabilmişti muhacirliğe,  Fakirliğin gözü kör olmasın! Fakirin gidecek yerimi olsun? Evde eli silah tutan erkek klamamış. Vatan savunması için Cephelere koşmuşlardı.  Kalan yaşlı teyzeler, genç çocuklar. Onlar için ne olursa olsun hayat devam ediyordu.  Elde kalmış bir kaç top iplik , çorap dokuyor teyzeler. Ayaklarda çarık ya var ya yok. Sizlerle kurtuluş mutluluğu yansıtacak fotoğraf yerine belki o günleri bir kez daha düşündürücü bir fotoğraf paylaşmak istiyorum. Gümüşhane - Bayburt - Erzincan bölgesine ait köyde esaret altında kalan köylülerin fotoğrafı. 

Araştırmacı Yazar : Adem Ezber