G(AZZE) VE (CELLE )

Kaybettik ne kadar kazandı isek ne varsa hesabımızda kaybettik.Çoğu zaman kendimizi, çoktan çok merhametimizi, azdan aza insanlığımızı yoksunlaştırdık. Bize yoksul değil (çünkü onun hala vicdanı ve merhameti duruyor) bize yoksun denir.Var olarak yaratılıp yok olarak yok olmayacağız.Belki de inancımız belki de direncimiz en çok da sevgimiz yeterince yoktur. Kalbimizi dolduracak esas sevgiden yoksun bir yoksunuzdur.Kimse kimsenin kalbini bilemez. Ama bazı duygular bazı fiillerin dayanağıdır. Bu yazdıklarıma en çok kendime ahlanmak, en çok kendimi sorgulamak, en az da hala kendini sorgulayanları yalnız bırakmamak adına kelimenin yetmediği bir haykırış diyebiliriz.

Benim karnım doyuyor, senin karnın doyuyor ama aynı gökyüzünde bir anne, bir baba, bir dede ,ah insanın ( insan kalabilenin ) yüreğinin belkide en çok sızladığı bir çocuk aç. Sen tok ben tok o aç.Sen evde ,ben evde o kapıda. Sen toprağa çiçek ekiyorsun, o toprağa çiçeği olan annesini koyuyor. Sen su ile suluyorsun o gözyaşları ile uğurluyor. Ama en çok o idrakında burasının bir han olduğunun.En çok o inancında yaradanın esas hüküm sahibi olduğunun. En çok o hak ediyor merhameti. Evine ateş düşenler ama bunun gerçek bir ateş olduğunun ve bu ateşin esas atanı yakacağının yandıkları kadar farkındalar. Nasıl olmasın o acıyı nasıl hissetmesin. O ne güzel tevekkül, o ne güzel teslimiyettir. Derde düçar olmak onun alnının yazısı ama o yazıyı bir hak gibi taşıyan bir inanç ile süslemiş sessizliğini.O susuyor bizim imtihanımız yanıyor.Sadece bu sınav imtihan olanın mı? Sorular, acılar, kaybedişler, sızılar,annesizlik,babasızlık sadece onun mu sınavı? Ekmeği elinde, özgürlüğü elinde, merhameti dilinde olanlar çoğul ekinin yazık edildiği bizler,sizler,onlar esas imtihanı geçemeyen bizleriz. 

Ramazan, ayların sultanı ağlıyor. Sultan tahtını, bahtını , açlıkla zannettiğimiz varlığını yoklukta olanlara vermeye hazır. İftarını, sahurunu, tedavisini, hamdını her gününü oruç ile geçiren kalplere bütün mirasını bağışladı. 

Yüreği ,eli, cebi dolu olanlar varlığımız yok oldu.