Ak saçlı başını alıp eline,
Kara hülyalara dal anneciğim!
O titrek kalbini bahtın yeline,
Bir ince tüy gibi sal anneciğim!
Necip Fazıl Kısakürek
Doğmak üzere olan bir çocuk dünyaya gideceği gün Rabbine sormuş:
“Bu kadar küçük ve korunmasızken dünyada nasıl yaşayacağım?” Allah;
“Meleklerimin arasından senin için bir tanesini seçtim. O seni bekliyor olacak ve seni hep koruyacak.” diye cevap vermiş.
“Ama lütfen söyle bana, burada Cennet’te hiçbir şey yapmadan şarkı söylüyor ve gülümsüyorum, ben böyle çok mutluyum.”
“Senin meleğin de sana şarkılar söyleyecek ve sana her gün gülecek. Sen de o meleğin sevgisini hissedeceksin ve mutlu olacaksın.”
“Peki, insanlar benimle konuştuklarında ben onları nasıl anlayacağım, ben onların dilini bilmiyorum ki.”
“Meleğin sana dünyadaki sözlerin en güzelini ve en tatlısını söyleyecek ve görebileceğin en büyük sabır ve ilgi ile sana konuşmayı öğretecek.”
“O zaman seninle konuşmak istediğim zaman ne yapacağım?”
“Meleğin senin ellerini birleştirecek ve sana dua etmeyi öğretecek.”
“Duydum ki dünyada kötü insanlar varmış. Beni kim koruyacak?”
“Merak etme, meleğin seni hayatı pahasına dahi olsa savunacak.”
“Ama ben seni göremeyeceğim için çok mutsuz olacağım.”
“Meleğin sürekli sana benden bahsedecek ve sana bana nasıl tekrar ulaşabileceğini anlatacak, ama beni göremesen de ben hep senin yanında olacağım.”
Tam o esnada Cennet’te ki huzur ortamına dünyanın homurtuları karışmaya başladı. Dünyaya gitmek üzere olduğunu anlayan çocuk aceleyle son sorusunu sordu:
"Peki, Allah’ım şimdi gitmek üzereyim, lütfen bana o meleğin ismini söyler misin?”
“Meleğin ismi önemli değil, sen ona ‘Anne’ diyeceksin.”
Evet, o melekler hepimizi dünyaya getirdiler ve zamanı geldiğinde göçüp gidiyorlar. Meleklerimiz uçuveriyor ellerimizin arasından. İşte bu yüzden olsa gerek dünyaya geliş vesilemiz olan annelerimizin terki dünya etmeleri en çok hüzünlendirir bizleri. Çünkü onlar "Cennet annelerin ayakları altındadır" gibi büyük bir müjdenin muhataplardır.
Onlar için tarih boyunca en güzel şiirler yazılır, en güzel menkıbeler anlatılır durur. "Anne" sözcüğü insanın kalbini ısıtıveren, yüreğini sımsıkı dolduruveren, merhamet, paylaşma, sevgi ve hasretin adeta bir sentezidir. kaç yaşında olursan ol sen, ben, hepimiz o güzel ve mukaddes varlıkların yavrularıyız.
Bundan dört yıl evvel anasını toprağa veren ve acısı artarak çoğalan acılı bir evlat olarak her annenin ölüm haberinde kahırlanır ve sessizce bir köşeye çömelerek yüreğime akıtırım gözyaşlarımı.
Geçen hafta İl Milli Eğitim Müdürümüz Hızır Aktaş'ın değerli anneleri Hatice Annemizi toprağa verdik. Ardından Gümüşhaneli Milli Kalecimiz Tolga Zengin'în Melek annesini öteler âlemine yolcu eyledik. Rabbim Rahmet-i Rahman'a tevdi eden tüm annelerimize rahmet ve mağfiret etsin. Aşık Veysel ne güzel söylemiş;
Veysel der kopar mı analar bağı
Analar doğurmuş ağayı beyi
İşte budur sözlerimin gerçeği
Okuttu, öğretti, büyüttü Anam
Kara hülyalara dal anneciğim!
O titrek kalbini bahtın yeline,
Bir ince tüy gibi sal anneciğim!
Necip Fazıl Kısakürek
Doğmak üzere olan bir çocuk dünyaya gideceği gün Rabbine sormuş:
“Bu kadar küçük ve korunmasızken dünyada nasıl yaşayacağım?” Allah;
“Meleklerimin arasından senin için bir tanesini seçtim. O seni bekliyor olacak ve seni hep koruyacak.” diye cevap vermiş.
“Ama lütfen söyle bana, burada Cennet’te hiçbir şey yapmadan şarkı söylüyor ve gülümsüyorum, ben böyle çok mutluyum.”
“Senin meleğin de sana şarkılar söyleyecek ve sana her gün gülecek. Sen de o meleğin sevgisini hissedeceksin ve mutlu olacaksın.”
“Peki, insanlar benimle konuştuklarında ben onları nasıl anlayacağım, ben onların dilini bilmiyorum ki.”
“Meleğin sana dünyadaki sözlerin en güzelini ve en tatlısını söyleyecek ve görebileceğin en büyük sabır ve ilgi ile sana konuşmayı öğretecek.”
“O zaman seninle konuşmak istediğim zaman ne yapacağım?”
“Meleğin senin ellerini birleştirecek ve sana dua etmeyi öğretecek.”
“Duydum ki dünyada kötü insanlar varmış. Beni kim koruyacak?”
“Merak etme, meleğin seni hayatı pahasına dahi olsa savunacak.”
“Ama ben seni göremeyeceğim için çok mutsuz olacağım.”
“Meleğin sürekli sana benden bahsedecek ve sana bana nasıl tekrar ulaşabileceğini anlatacak, ama beni göremesen de ben hep senin yanında olacağım.”
Tam o esnada Cennet’te ki huzur ortamına dünyanın homurtuları karışmaya başladı. Dünyaya gitmek üzere olduğunu anlayan çocuk aceleyle son sorusunu sordu:
"Peki, Allah’ım şimdi gitmek üzereyim, lütfen bana o meleğin ismini söyler misin?”
“Meleğin ismi önemli değil, sen ona ‘Anne’ diyeceksin.”
Evet, o melekler hepimizi dünyaya getirdiler ve zamanı geldiğinde göçüp gidiyorlar. Meleklerimiz uçuveriyor ellerimizin arasından. İşte bu yüzden olsa gerek dünyaya geliş vesilemiz olan annelerimizin terki dünya etmeleri en çok hüzünlendirir bizleri. Çünkü onlar "Cennet annelerin ayakları altındadır" gibi büyük bir müjdenin muhataplardır.
Onlar için tarih boyunca en güzel şiirler yazılır, en güzel menkıbeler anlatılır durur. "Anne" sözcüğü insanın kalbini ısıtıveren, yüreğini sımsıkı dolduruveren, merhamet, paylaşma, sevgi ve hasretin adeta bir sentezidir. kaç yaşında olursan ol sen, ben, hepimiz o güzel ve mukaddes varlıkların yavrularıyız.
Bundan dört yıl evvel anasını toprağa veren ve acısı artarak çoğalan acılı bir evlat olarak her annenin ölüm haberinde kahırlanır ve sessizce bir köşeye çömelerek yüreğime akıtırım gözyaşlarımı.
Geçen hafta İl Milli Eğitim Müdürümüz Hızır Aktaş'ın değerli anneleri Hatice Annemizi toprağa verdik. Ardından Gümüşhaneli Milli Kalecimiz Tolga Zengin'în Melek annesini öteler âlemine yolcu eyledik. Rabbim Rahmet-i Rahman'a tevdi eden tüm annelerimize rahmet ve mağfiret etsin. Aşık Veysel ne güzel söylemiş;
Veysel der kopar mı analar bağı
Analar doğurmuş ağayı beyi
İşte budur sözlerimin gerçeği
Okuttu, öğretti, büyüttü Anam