Ey Kör! Aç gözünü de düşlerden uyan. Simurg’u göremesen de bari küçük bir serçeyi gör. Kaf dağına varamasan bile hiç olmazsa evinden çıkıp kırlara açıl; böcekleri, kuşları, çiçekleri ve tepeleri seyret. Bırak dünyanın haritasını yapmayı! Daha hayattayken bir taşı bir taşın üstüne koy. Gülleri ve bülbülleri göremeyip gün boyu evinde oturan adam dünyanın kendisini hiç görebilir mi?
Ve ey kör beyinler ve ey elinden hiçbir şey gelmeyen zavallı nefisler. Ait olduğun hayatta başıboş olduğunu mu zannediyorsun? Mahlûkatın en şereflisi olarak seni yaratan ve tezyin eden Yüce Rabbine karşı sorumlulukların olmalı değil mi. Seni dünyaya getiren anne ve baban var. Ait olduğun bir küçük ailen var. O ailenin içinde yaşadığı bir çevre ve o çevrenin ait olduğu bir şehrin mahdumusun öyle değil mi?
O halde nedir bu keşmekeşliğin? Nedir bu vurdumduymazlığın? Sen en son ne zaman aynaya bakarak bir iç muhasebede bulundun? Ettiğin zulüm seni boğmayacak mı zannediyorsun? Kimsin sen? Nereden geliyor ve nereye gidiyorsun?
Ömür dediğin nedir ki? Ömür; doğumdaki ilk nefesle ölümdeki son nefes arasındaki hızlı trafik akışından başka ne olabilir? Ağlayarak gelinen ve tahta bir beşikle avutulan, ağladığında ağzına yalancı bir meme uzatılan zavallı ve biçare bir canlıdan başka nesin ki?
Ve ey nefsim! Sen emanet gönderildiğin bu dünyada acı ve tatlı belki çok kısa yahut çok uzun bir yalan âleminde değil misin? Ne aldın, ne kazandın? Heybende ve azığında neler var? Neler var öteye götüreceğin?
Yok, öyle değil mi? Günahlarından başka neyin var ki? Çaldın ve çırptın. Hesabını sormadan bilerek yâda bilmeyerek hep yedin durdun tıka basa. Kul hakkıyla varacağını bile bile yine zulüm yapmaya devam ediyorsun. Komşun aç veya susuzmuş sana ne. Sen hep biriktirdin. Mal biriktirdin, nam biriktirdin, evleri dizdin sıra sıra. Malının hesabını bile bilmiyorsun, yazık.
Ve şimdi çırılçıplak musallada bir kuru duaya muhtaç bekliyorsun. Hani servetin, hani değerli eşin, evlatların, arabaların, evlerin, apartmanların, yat ve katların hani neredeler? Ayağında bir çorap bile yok öyle değil mi? Çırılçıplaksın.
Önün sıra toplananlar ne düşünüyorlar senin için. Eşin, oğlun ve kızın ve de akrabaların kenara çekilmiş simsiyah gözlüklerin ardından gerçekten ağlıyorlar mı? Yoksa mal paylaşımı ve miras kavgası erkenden mi başladı ne dersin?
O halde ey kör nefsim. Ey körelmiş beyinler ve zavallı nefisler. Tez elden yap iç muhasebeni. Gör aynada kendi suretini. Yeniden yap hesap ve kitabını. Sana verilenler karşısında sen ne veriyorsun Allah için? Hangi yetimin, düşmüşün ve garibin yanındasın? Hangi çaresizin derdine derman oldun hiç düşündün mü?
Rabbim bizi merhamet şemsiyesi altında kendisine samimi bir kul ve insanlığa faydalı birer birey eylesin inşallah.
Not: Bu yazıyı yazmama vesile olan şahsiyeti; yıllardır eşine ve yavrularına ve de çevresine verdiği zarardan dolayı Rabbim’e havale ediyorum.
Ve ey kör beyinler ve ey elinden hiçbir şey gelmeyen zavallı nefisler. Ait olduğun hayatta başıboş olduğunu mu zannediyorsun? Mahlûkatın en şereflisi olarak seni yaratan ve tezyin eden Yüce Rabbine karşı sorumlulukların olmalı değil mi. Seni dünyaya getiren anne ve baban var. Ait olduğun bir küçük ailen var. O ailenin içinde yaşadığı bir çevre ve o çevrenin ait olduğu bir şehrin mahdumusun öyle değil mi?
O halde nedir bu keşmekeşliğin? Nedir bu vurdumduymazlığın? Sen en son ne zaman aynaya bakarak bir iç muhasebede bulundun? Ettiğin zulüm seni boğmayacak mı zannediyorsun? Kimsin sen? Nereden geliyor ve nereye gidiyorsun?
Ömür dediğin nedir ki? Ömür; doğumdaki ilk nefesle ölümdeki son nefes arasındaki hızlı trafik akışından başka ne olabilir? Ağlayarak gelinen ve tahta bir beşikle avutulan, ağladığında ağzına yalancı bir meme uzatılan zavallı ve biçare bir canlıdan başka nesin ki?
Ve ey nefsim! Sen emanet gönderildiğin bu dünyada acı ve tatlı belki çok kısa yahut çok uzun bir yalan âleminde değil misin? Ne aldın, ne kazandın? Heybende ve azığında neler var? Neler var öteye götüreceğin?
Yok, öyle değil mi? Günahlarından başka neyin var ki? Çaldın ve çırptın. Hesabını sormadan bilerek yâda bilmeyerek hep yedin durdun tıka basa. Kul hakkıyla varacağını bile bile yine zulüm yapmaya devam ediyorsun. Komşun aç veya susuzmuş sana ne. Sen hep biriktirdin. Mal biriktirdin, nam biriktirdin, evleri dizdin sıra sıra. Malının hesabını bile bilmiyorsun, yazık.
Ve şimdi çırılçıplak musallada bir kuru duaya muhtaç bekliyorsun. Hani servetin, hani değerli eşin, evlatların, arabaların, evlerin, apartmanların, yat ve katların hani neredeler? Ayağında bir çorap bile yok öyle değil mi? Çırılçıplaksın.
Önün sıra toplananlar ne düşünüyorlar senin için. Eşin, oğlun ve kızın ve de akrabaların kenara çekilmiş simsiyah gözlüklerin ardından gerçekten ağlıyorlar mı? Yoksa mal paylaşımı ve miras kavgası erkenden mi başladı ne dersin?
O halde ey kör nefsim. Ey körelmiş beyinler ve zavallı nefisler. Tez elden yap iç muhasebeni. Gör aynada kendi suretini. Yeniden yap hesap ve kitabını. Sana verilenler karşısında sen ne veriyorsun Allah için? Hangi yetimin, düşmüşün ve garibin yanındasın? Hangi çaresizin derdine derman oldun hiç düşündün mü?
Rabbim bizi merhamet şemsiyesi altında kendisine samimi bir kul ve insanlığa faydalı birer birey eylesin inşallah.
Not: Bu yazıyı yazmama vesile olan şahsiyeti; yıllardır eşine ve yavrularına ve de çevresine verdiği zarardan dolayı Rabbim’e havale ediyorum.