Ey hüzün bakışlım ey ela gözlüm
Dudağında şeker bal bu şehirde
Ey gümüş nakışlım ay bala sözlüm
Yanağında gamze al bu şehirde
İsmail HAYAL
Doğduğum ve nihayetinde doyduğum bu şehre karşı olan vazifelerimi henüz yap(a)madığım kanaatinde olsam gerektir ki elime her kalemi aldığımda yüreğimin bir yanı bu şehre ait bir şeyler karalamanın ıstırabındadır. Yürek dertli olunca kaleme de dertler yükleniyor. Bağrında yaşamama rağmen sanki bu şehre çok uzakmışım gibi yeniden hasretlik çekiyorum. İşte belki de bu yüzden terk edemiyorum bu şehri.
Ey gurbet dönüşlü ey mağrur yanım
Harşit’in koynunda ağlayan canım
Vatanım bildiğim damarda kanım
Kuşburnu gülüyüm dal bu şehirde
Dert nasıl pişirmesin ki yüreğimizi, yüreğimiz onunla dopdoluysa. Gece gündüz düşlerimde olan ata yurduma yazmam gerekir en güzel şiirleri, ona yazmalıyım en yoğun duygularımı, onu anlamalıyım ve onu anlatmalıyım her daim ta ki emaneti teslim edeceğimiz o son güne kadar. Bağrında doğdum ve inşallah yine bağrında öleceğim.
Ey yalan sandığım ey silik mazim
Zemheri ayında alnımda yazım
Zevraki Babadan emanet sazım
Gözümde Tomara hal bu şehirde
Bugün siyah beyaz fotoğraflarına bakmaya korkuyorum bu şehrin. O bağları, bahçeleri, elma ve ceviz ağaçlarını, bir zamanlar çimdiğimiz tertemiz Harşit Çayı’nı, eski hapishaneyi, hastaneyi, Süleymaniye yolundaki yanan ortaokulu, katlettiğimiz Halkevini, yine ne akla hikmet yok ettiğimiz tarihi şaheser ve canlı müze hükmündeki eski hükümet konağını, Tango Köprüsü’nü, Kemaliye Camii’ni, belli bir intizam içinde şehri kucaklayıveren cumbalı ahşap konakları gördükçe gözlerimden süzülen yaşlar İbrahim narı misali yakıp kül ediyor yüreğimi.
Ey yayla gülüşlü ey gonca gülüm
Bir elim beşikte kapımda ölüm
Ziyaüddin nefes bir aciz kulum
Var şimdi sebepsiz kal bu şehirde
Ahmet Ziyaüddin Gümüşhanevi’nin maneviyatının kucaklayıverdiği, Kuşakkaya’nın heybeti altında sükûnetini muhafaza eden ve tarih boyunca birçok medeniyete beşiklik eden İpek Yolu kavşağındaki bu şehrin tarihiyle yüzleşecek ve yeniden şaha kalkacak olan o günün hayalindeyim tüm Gümüşhaneliler gibi. Yokluk ve çaresizlik bir kravat misali dolansa da boynumuza biz bu şehirde yaşamaktan ve yaşlanmaktan hoşnutuz.
Ey deli çağında ey mağrur bakış
Doludan boşluğa yalancı akış
Karaca gönlümde rengârenk nakış
Şeyrani dilimde bal bu şehirde
Dudağında şeker bal bu şehirde
Ey gümüş nakışlım ay bala sözlüm
Yanağında gamze al bu şehirde
İsmail HAYAL
Doğduğum ve nihayetinde doyduğum bu şehre karşı olan vazifelerimi henüz yap(a)madığım kanaatinde olsam gerektir ki elime her kalemi aldığımda yüreğimin bir yanı bu şehre ait bir şeyler karalamanın ıstırabındadır. Yürek dertli olunca kaleme de dertler yükleniyor. Bağrında yaşamama rağmen sanki bu şehre çok uzakmışım gibi yeniden hasretlik çekiyorum. İşte belki de bu yüzden terk edemiyorum bu şehri.
Ey gurbet dönüşlü ey mağrur yanım
Harşit’in koynunda ağlayan canım
Vatanım bildiğim damarda kanım
Kuşburnu gülüyüm dal bu şehirde
Dert nasıl pişirmesin ki yüreğimizi, yüreğimiz onunla dopdoluysa. Gece gündüz düşlerimde olan ata yurduma yazmam gerekir en güzel şiirleri, ona yazmalıyım en yoğun duygularımı, onu anlamalıyım ve onu anlatmalıyım her daim ta ki emaneti teslim edeceğimiz o son güne kadar. Bağrında doğdum ve inşallah yine bağrında öleceğim.
Ey yalan sandığım ey silik mazim
Zemheri ayında alnımda yazım
Zevraki Babadan emanet sazım
Gözümde Tomara hal bu şehirde
Bugün siyah beyaz fotoğraflarına bakmaya korkuyorum bu şehrin. O bağları, bahçeleri, elma ve ceviz ağaçlarını, bir zamanlar çimdiğimiz tertemiz Harşit Çayı’nı, eski hapishaneyi, hastaneyi, Süleymaniye yolundaki yanan ortaokulu, katlettiğimiz Halkevini, yine ne akla hikmet yok ettiğimiz tarihi şaheser ve canlı müze hükmündeki eski hükümet konağını, Tango Köprüsü’nü, Kemaliye Camii’ni, belli bir intizam içinde şehri kucaklayıveren cumbalı ahşap konakları gördükçe gözlerimden süzülen yaşlar İbrahim narı misali yakıp kül ediyor yüreğimi.
Ey yayla gülüşlü ey gonca gülüm
Bir elim beşikte kapımda ölüm
Ziyaüddin nefes bir aciz kulum
Var şimdi sebepsiz kal bu şehirde
Ahmet Ziyaüddin Gümüşhanevi’nin maneviyatının kucaklayıverdiği, Kuşakkaya’nın heybeti altında sükûnetini muhafaza eden ve tarih boyunca birçok medeniyete beşiklik eden İpek Yolu kavşağındaki bu şehrin tarihiyle yüzleşecek ve yeniden şaha kalkacak olan o günün hayalindeyim tüm Gümüşhaneliler gibi. Yokluk ve çaresizlik bir kravat misali dolansa da boynumuza biz bu şehirde yaşamaktan ve yaşlanmaktan hoşnutuz.
Ey deli çağında ey mağrur bakış
Doludan boşluğa yalancı akış
Karaca gönlümde rengârenk nakış
Şeyrani dilimde bal bu şehirde