Ana deyin, bacı deyin, eş deyin.. Adı her ne olursa olsun her dilde, her dinde değerlidir kadın.
Yeri gelir anne olur, sabreder, affeder, hoş görür. Yeri gelir eş olur, destek olur, can olur. Bahçeye gider ırgat olur, evladı hastalanır doktor olur. En fedakâr olan da odur, en cefakâr olan da.
Kadın her haliyle değerlidir şüphesiz ama ayaklarına cennet serildiğinden mi bilinmez, vasfına annelik eklendiğinde bir başka güzelleşir. Kulağıma çalınan en güzel sözcük, duyduğum en pak kokudur anne. Ağız dolusu, avazım çıktığı kadar, çocukların kollarını açabildiği kadar anne diyesim gelir annemi her gördüğümde.
Yıllarca hayranlıkla seyrettim annelerin şefkatini, merhametini ve o sonsuz sabrını. Çektiği cefa malum cümlemizce. Az iş mi dokuz ay bedeninde bir canı barındırmak, gece uykularından olmak, acısıyla acılanmak, kahkahasında hayat bulmak..
Anne denilince kutsanıyor da kadınlık, o gazete kapaklarını süsleyen bedenleri görünce anlamı kayboluyor, boşluğa düşüyor, yitiyor sanki. Her yerde çarşaf çarşaf –kadın- sergileniyor. Magazinleri, gazetelerin son sayfalarını, dergi kapaklarını parlak ve bilhassa çıplak kadınlar donatıyor. Araba lastiği reklamında bile göze ilk çalınan kadın bacağı oluyor. Adeta ürün değil, kadın pazarlanıyor. Ya da kadın buna vesile kılınıyor.
At, silah, avrattı bir zamanlar en kutsalımız, tüm varlığımız. Varlığımızı hangi arada kaybettik bilemiyorum. Attan da, arabadan da hızlı kaybetti değerini kadın. Hal böyle olunca Akif’in o şahane dizelerini hatırlamamak mümkün mü;
‘Medeniyet dediğin açmaksa bedeni
Desene hayvanlar bizden daha medeni’
Medeniyet anlayışımız mı yerle bir etti değerlerimizi yoksa kadının kendi mi seçti böyle temsil edilmeyi tartışılır. Ama unutmayalım kadın, erkeğin gelincik çiçeğidir. O denli nazlı, o denli narin, o denli güzel ve de değerli. Unutulmasın yuvayı yapan dişi kuşlar, unutulmasın cananlar, analar, bacılar.. Yolda yürüyen birine laf atarken de, zayıf bir kadını taciz ederken de hatırlansın tüm bu değerler. Şüphesiz ki kadın zayıftır. Ve dahi korunmaya muhtaç. Ama kadın bir toplumun temel taşıdır. Ona değer katandır. O yüzden Allahın ayaklarına cennet serdiği kadını, sizler ayaklar altına almayın..
Yeri gelir anne olur, sabreder, affeder, hoş görür. Yeri gelir eş olur, destek olur, can olur. Bahçeye gider ırgat olur, evladı hastalanır doktor olur. En fedakâr olan da odur, en cefakâr olan da.
Kadın her haliyle değerlidir şüphesiz ama ayaklarına cennet serildiğinden mi bilinmez, vasfına annelik eklendiğinde bir başka güzelleşir. Kulağıma çalınan en güzel sözcük, duyduğum en pak kokudur anne. Ağız dolusu, avazım çıktığı kadar, çocukların kollarını açabildiği kadar anne diyesim gelir annemi her gördüğümde.
Yıllarca hayranlıkla seyrettim annelerin şefkatini, merhametini ve o sonsuz sabrını. Çektiği cefa malum cümlemizce. Az iş mi dokuz ay bedeninde bir canı barındırmak, gece uykularından olmak, acısıyla acılanmak, kahkahasında hayat bulmak..
Anne denilince kutsanıyor da kadınlık, o gazete kapaklarını süsleyen bedenleri görünce anlamı kayboluyor, boşluğa düşüyor, yitiyor sanki. Her yerde çarşaf çarşaf –kadın- sergileniyor. Magazinleri, gazetelerin son sayfalarını, dergi kapaklarını parlak ve bilhassa çıplak kadınlar donatıyor. Araba lastiği reklamında bile göze ilk çalınan kadın bacağı oluyor. Adeta ürün değil, kadın pazarlanıyor. Ya da kadın buna vesile kılınıyor.
At, silah, avrattı bir zamanlar en kutsalımız, tüm varlığımız. Varlığımızı hangi arada kaybettik bilemiyorum. Attan da, arabadan da hızlı kaybetti değerini kadın. Hal böyle olunca Akif’in o şahane dizelerini hatırlamamak mümkün mü;
‘Medeniyet dediğin açmaksa bedeni
Desene hayvanlar bizden daha medeni’
Medeniyet anlayışımız mı yerle bir etti değerlerimizi yoksa kadının kendi mi seçti böyle temsil edilmeyi tartışılır. Ama unutmayalım kadın, erkeğin gelincik çiçeğidir. O denli nazlı, o denli narin, o denli güzel ve de değerli. Unutulmasın yuvayı yapan dişi kuşlar, unutulmasın cananlar, analar, bacılar.. Yolda yürüyen birine laf atarken de, zayıf bir kadını taciz ederken de hatırlansın tüm bu değerler. Şüphesiz ki kadın zayıftır. Ve dahi korunmaya muhtaç. Ama kadın bir toplumun temel taşıdır. Ona değer katandır. O yüzden Allahın ayaklarına cennet serdiği kadını, sizler ayaklar altına almayın..