Memleketini sevmeyen, kaçmak için her yolu deneyen, en güzel yanlarının bile kadrini bilemeyip acımasızca eleştiren, velhasıl yumurtadan çıkıp da kabuğunu beğenmeyen biri olmadım hiç. 10 yaşımdayken de seviyordum, yaşım 26 oldu hala seviyorum doğduğum toprakları. Elma bahçelerini, pestilini, lemisini, mecburiyet caddesini hatta o susuz çayını, Harşit’ini…
Ama şu son 1 ayım sevdiğim şehirde değil de başka şehirde, başka insanlarla geçti sanki. Ya da keşke öyle olsaydı. Şimdi okuyunca kimileriniz hatırlayacaktır elinde bir tomar kâğıtla kapısına gelip ‘Yerel gazeteleri takip ediyor musunuz? Ben öğrenciyim, anket yapıyorum, yardımcı olur musunuz?’ diyen kızı. Hatırlayamadınız mı?
Hani vardı ya bomboş dükkânlarınızdan müşteri saati diyerek kovduğunuz,
Tam da Facebook’ta takılırken işimiz var kardeşim görmüyor musun diyerek azarladığınız,
Mesai saati patronum kızar deyip, üstelik patronunuz bile yokken 1,5 dakikanızı ayırmadığınız,
Evet ya da hayır deme gereği dahi duymadan, amaaan diyerek kafanızla kapıyı işaret ettiğiniz,
Sanki bir şey satıyormuşum gibi ‘Ben dükkân sahibi değilim idareten bakıyorum’ diyerek aydınlattığınız,
Öğrenciyim dediğini duyduktan sonra lafını bitirmesine müsaade etmeden bulmaca çözmeye devam edip yok saydığınız…
O tersleyip kapılardan kovduğunuz kız benim, evet. Düşünüyorum, mevzu öğrenci olmam mıydı diye. Öğrenciyim yerine öğretim görevlisiyim deseydim yine böyle bomboş dükkânlardan iş yoğunluğu sebebiyle kovulur muydum acaba? Ya da söze Gümüşhaneliyim diye başlasaydım daha mı çok dikkate alınır, itibar görürdüm?
Alt tarafı yüksek lisans bitirme tezim için memleketimdeki 300 kişiyle anket yapmam ve yerel gazetelerle ilgili ne düşündüklerini öğrenmem gerekiyordu. Üstelik 1 anket sadece1.5 dakika alıyordu. Çalışmaya başlarken anketleri uygulamak için 3 gün vermiştim kendime. Oysa anketleri bitirmek tam 1 ayımı aldı. 50 bin nüfuslu Gümüşhane’de sorularıma cevap verecek 300 kişi bulamadım çünkü. Birçok öğrenci arkadaştan duymuştum Gümüşhaneliler için ‘insanlar anlayışsız’ sitemini. Kızmakla kalmaz bir de karşı çıkardım, bakmayın siz şehrimiz küçüktür, pahalıdır ama insanımız sıcak ve yardımseverdir diye. Şimdi istemem ki kurunun yanına yaşı da ekleyeyim lakin şu 1 ayda gördüm ki Gümüşhane ‘öğrenciyim’le başlayan cümleleri sevmiyor. Zira 1 günde 100 kişiyle görüşüp de sadece 12 anket yapmış olarak eve dönüşümü, boş dükkânlarınızdaki iş yoğunluğunuzla izah edemiyorum. Elbette kimse yanıtlamak zorunda değildi ama kapılardan adam kovmak, aşağılamak da nesi?
Ben 300 kişiyi zor bela da olsa bulup anketlerimi de, tezimi de bitirdim. Ama bu insanlığına, nezaketine, en çok da misafirperverliğine hayran kaldım memleketim. Dilerim Allah bir daha eline düşürmesin…
ÖĞRENCİLERİN DEDİĞİ KADAR VARSIN GÜMÜŞHANE
Paylaş