O BAŞARDI YA SİZ?

“Eğer yürüdüğünüz yolda hiçbir engel yoksa o yol sizi hiçbir yere götürmez.” 
Bernard Shaw

Gümüşhane’nin en uzak ve en mahrum Köyü Demirören’de 1969 yılında sağır ve dilsiz bir annenin çocuğu olarak bir tandırın kenarında doğdu. Doğar doğmaz ebe elinden düşürdüğü için hamur teknesine düştü. 

Çocukluğu sırtında yamalı kazağı, ayağında cızlavut lastikleri, heybesinde anasının güzlük unundan lavaş arasına koyduğu yağ ve çökelek ile kuzu peşinde, eşek kırkması saçları sefalet içinde geçti. 

Bacalarda gezerken ayağının kayması yüzünden üç metrelik yerden yere çakıldı. Eski metod çıkrıkçıların elinden şifa buldu. 

Üç yaşındaki iken babasının silahını temizlerken silahından çıkan kurşun adeta vücudunu sıyırarak duvara saplandı.  

Henüz dört yaşında iken Trabzon’da kayboldu. 

Sene yetmiş altıda köye gelen bir ilköğretim müfettişinin dikkati sayesinde keşfedilerek okuması için Trabzon’a yönlendirildi. 

Altı kardeş yirmi sekiz metre karelik rutubetli bir evde, annesinin kara çarşafından keserek beyaz iplikle diktiği bir önlük ve yine annesinin diktiği bez çanta sırtında üç ay sonra okula yazıldı ama herkesten önce okuma yazmaya geçti. 

Daha ilkokul öğrencisi iken sekiz yaşında kilosunun yarısı ağırlıktaki boya sandığı ile Trabzon’da ayakkabı boyacılığı yaptı. Kazandığı yirmi lira ile tam yedi ekmek alarak evine götürdü. 

İlk ödülünü ortaokulda hikâye dalında aldı. Sonrasında resim, karikatür ve anı yarışmalarında çeşitli ödüller kazandı.

Hiç sevmediği ve adeta çile içinde okuduğu Sanat Okulu Motor Bölümünde daha ilk günde karpit kazanının musluğunu kapatması yüzünden hayatının en büyük dayağını ve her öğle arasında ekmek arası domates yiyerek ve her şeye rağmen Gazi Üniversitesi’ni kazandı. 

Aynı yıl Trabzon Birincisi olarak kazandığı Sağlık Memurluğunu (Radyoloji) tercih etmeyerek babasının isteği ile yükseköğrenimi tercih etti. 

1990 yılında üniversite ikiye başlamadan Ağustos ayında arkasında ki en büyük dağı, önündeki tek feneri babası Hamal Hoca Ahmet’i kaybetti. Komşudan aldığı beş yüz lira borç ile Çömlekçi’den yarım otobüs tutarak babasını battaniyeye sarıp köye götürüp defnetti.  

Üniversitede okurken yazları Trabzon’da oduncu Arsinli Yılmaz Sunguroğlu ve uncu Çaykaralı Hacı Seyfettin Alkan’ın yanında hamallık yaparak okul masraflarını karşıladı. 

Ankara’da üniversitede okurken yanlarına sığındığı üç öğretmen arkadaşının yemekleri, bulaşıkları, ev temizliği karşılığında okulunu zamanında bitirdi. 

Hayatının belki de en büyük yanlışlarından biri işini ele almadan eşini tercih ederek evlendi. Atanamayınca bildiği tek işi hamallık yaparak evini geçindirmeye çalıştı. 

1994 yılında oğlu Ahmet Huzeyfe bereketiyle dünyaya gelince adeta mucize eseri Kars Kağızman’da öğretmenliğe başladı. 

Gümüşhane’de öğretmenliğinin yanında sosyal, kültürel hayata dokunarak bugüne kadar yirmi kitap yazdı. Gümüşhane’nin arşivi Gümüşhane Gen Tr’de, Kuşakkaya ve Gümüşkoza’da beş yüzün üzerinde kültür sanat sayfası Hayal Dükkânı, Gümüşkent’te karikatür ve Gümüşhane Olay Gazetelerinde binin üzerinde köşe yazısı yazdı. 

Gümüşhane’de birçok okul ve kuruma kütüphane, bilgisayar, projeksiyon, fotokopi makinesi, donatım ve temizlik malzemesi, kitap, gıda, kırtasiye ve üniversitede okuyan yüzün üzerinde öğrenciye burs temininde öncülük yaptı. 

Sayısız festival, Gümüşhane Günleri, eğitim projeleri, kültür sanat etkinlikleri, konferans ve eğitim seminerlerinde hiçbir rant beklemeden görev aldı.

Gümüşhane Milli Eğitimine Gümüşhane Eğitim Tarihi, Gümüşhane Valiliğine Gümüşhaneli Şairler Antolojisi, Gümüşhane Belediyesine Fıkralarla Gümüşhane ve tamamı bedelsiz Gümüşhaneli öğrenciler için Ekmek Arası Domates kitabını yazdı ve imzalayarak tüm Gümüşhanelilere hediye etti. 

Bütün bunları yapan Trabzon’da el kapılarında temizlik yapan işitme ve konuşma engelli bir anne ve on çocuğunu sırtındaki kırk yamalı kırık sepetiyle hamallık yaparak helal lokma yediren bir babanın oğlu yani ben İsmail Hayal. 

Ben o yoklukta başardım ya sizler bu bollukta neden başarmayasınız…?