YAZ MEVSİMİNDE KISA YOLCULUK

Yaz mevsimi, insan ruhunda derin izler bırakan, yaşamın enerjisini doruğa taşıyan bir dönemi simgeler. Bu mevsim, insan ruhunu bir yandan huzurla doldururken, diğer yandan da bir yenilenme ve özgürlük hissi getirir. Bu hissi hepimizin yaşadığını düşünüyorum. Yazın uzun günleri ve sıcak geceleri, insanlara zamanın esnek olduğunu, hayatın sınırlarının genişlediğini hissettirir. Bu özgürlük hissi, kışın üzerimize çöken baskıyı hafifletir, günlük hayatın monotonluğundan kaçış sağlar. Hepimiz yazın gelmesini iple çekeriz. Bu his hepimize bir özgürlük hissi verir. Güneşin sürekli parlaması, doğanın canlanması, insan ruhunda bir coşku ve enerji patlaması yaratır. Bu enerji, insanları daha dışa dönük, maceracı ve keşif dolu deneyimlere açık hale getirir. Yaz, aynı zamanda sosyal bağların güçlendiği, dostlukların pekiştiği coşku ve enerjimizin yükseldiği mevsim olma özelliğini de taşır. Huzur ve Rahatlama yaşarız denizin mavisi, doğanın yeşili ve açık gökyüzü, insan ruhunu sakinleştirir. Yaz, yoğun iş temposunun, stresin ve sorumlulukların hafiflediği bir dönemdir. Bu huzur, insanın iç dünyasında bir dinginlik ve denge yaratır.  Yaz, genellikle çocukluk anılarını, geçmişteki tatilleri, deniz kenarında geçirilen keyifli günleri hatırlatır. Bu nostalji, insan ruhunda bir tatlılık ve özlem duygusu uyandırır. Geçmişin sıcak anıları, yaz mevsimiyle birlikte yeniden canlanır. Anılar canlanır gözümüzde, bir nostalji olur yaz mevsimi insanlar için. Aslında genel olarak yaz mevsimine baktığımızda yaz mevsimi insan ruhunu besleyen bir mevsimdir.

Yazın kendimizle yaptığımız yolculuk…

Herkesin kendiyle bir yolculuğu vardır, kısadır; bazen uzun uzun yollara çıkarız kendimizle bu yolda üzülürüz üzeriz ama kazananda kaybedende biziz bunu anlayamıyoruz. Hep bir kopukluk hep bir üzüntü ruhu sıkıştırır bazı durumlar olaylar. Yenik düşeriz hislerimize duygularımıza günlük rutinlerimiz sıkıştırır bizi…

Güneşin kavurucu sıcakları, denizin çağıran serinliği ve doğanın en canlı renkleri... Yaz mevsimi, her zaman içimde bir yolculuk tutkusu uyandırır. Bu mevsim, yolculuğun sadece bir noktadan diğerine gitmek olmadığını, aynı zamanda ruhumuzu da tazelediğini hissettirir. Sen nasıl çıkarsın yolculuğa? Ben yolculuğa çıkarken, çantama en hafif kıyafetlerimi koyar, yanıma sadece en gerekli eşyaları alırım. Zihnim de aynı şekilde hafiflemeli; kışın yoğunluğunu, baharın telaşını geride bırakmalı. İlk adımı attığımda, ayaklarım sıcak asfaltla buluşur. Yol kenarlarında sararmış otlar, yazın getirdiği kuraklığın bir işareti gibi rüzgarda savrulur. Ama bu kuraklıkta bile bir huzur, bir dinginlik vardır. Yolculuğun en güzel anları, deniz kenarına yaklaştıkça gelir. Dalga sesleri kulağımda yankılanır, denizin tuzlu kokusu burnuma gelir. Gözlerimi kapatıp derin bir nefes alırım; işte bu, yazın özüdür. Yolculukta denizin mavisi, gökyüzünün genişliği, ruhumu özgürleştirir. Kendimi, sonsuz bir boşlukta süzülür gibi hissederim. Peki sizler nasıl hissedersiniz sizde durumlar nasıl. Eğer yolculuk dönüşü varsa güzel deniz dedik, kum dedik, güneş dedik ama geri dönün Peki dönemeyenler gelemeyecek olanlar deniz kuma aşık olup kalanlar. Bir parçanız sahilde kalır her gün bıraktığınız yerden güneşin doğuşunu izler. Selam olsun güzel İzmir’e her gün güneşin doğuşunu sahilden izleyecek olan güzel dost Elif’e. Hepimizin selamı vardır denize güneşe kuma üzerinde çıplak ayakla yürümek istediğin asfalta ve daha nelere kimlere … Uzun lafın kısası bazı biletler gidiş dönüşlü değildir. Gidişi var maalesef dönüşü yoktur.  Sağlık olsun her gidişin dönüşü yoktur unutmamak gerek ümit beslememek gerek. En çokta beklenen gelmeyince üzülüyor insan …

Saygılar…